والدين اغلب از من مي پرسند كه چرا بچه ها با بزرگترها به شيوه هاي غير محترمانه صحبت مي كنند؟ من معتقدم كودكان و نوجوانان كارهاي زيادي انجام مي دهند زيرا نمي دانند چگونه احساسات را به درستي بيان كنند. بدتر از آن، آنها از تماشاي ديگر بچه ها و اطرافيانشان كه نمي دانند چگونه خودشان را به درستي بيان كنند، چيزهاي زيادي ياد مي گيرند.براي ارتباط با روانشناس زن خوب در تهران اينجا كليك كنيد.

اگر دختر شما نااميد است و نمي داند چگونه آن را نشان دهد، و مي بيند كه شخص ديگري چشمانش را مي چرخاند و چهره اي در مي آورد، بدون اينكه حتي به آن فكر كند اين درس را جذب مي كند. سپس، دفعه بعد كه در خانه نااميد است، چشمانش را گرد مي كند و با شما قيافه مي گيرد.

نسبت به بي احترامي خفيف بيش از حد واكنش نشان ندهيد

اگر او به چرخش چشم‌هايش واكنش نشان دهد، اغلب اين رفتار را تقويت مي‌كند زيرا مي‌داند كه به شما برخورد كرده است. خودتان را گول نزنيد: اگر فرزندتان را با گفتن «اين كار را با من انجام نده، خانم جوان، وگرنه زمين گير مي‌شوي» تهديد كنيد، اين فقط باعث مي‌شود كه او اين كار را بيشتر انجام دهد. بچه هايي كه بي احترامي مي كنند از فشار دادن دكمه هاي شما ترديد نخواهند كرد. اين تنها جايي در زندگي جوان آنهاست كه در آن قدرت واقعي بر كسي دارند.

وقتي پسرم در مدرسه راهنمايي بود، به دلايلي دوره‌اي را پشت سر گذاشت كه به طعنه‌آميز به همه چيز مي‌گفت: «آره، درست است». يكي دوبار به او پاسخ دادم و گفتگو به اين صورت پيش رفت:

من: "لطفا يادت باشه لباساتو كنار بذاري."
پسرم: "آره، درست است." (با كنايه)
من: «چيزي شده؟ چرا از آن لحن با من استفاده مي كني؟»
پسرم: «چه لحني؟ نمي دانم منظور شما چيست.»
من: "من فقط از نحوه صحبت شما با من خوشم نمي آيد. روشي كه به طعنه "آره، درست" مي گوييد. سعي كن بهتر صحبت كني.»
پسرم: "آره، درست است." (با كنايه)

پاسخ نهايي او به من بي احترامي بود، اما در عين حال كمي هوشمندانه و به نوعي خنده دار بود. كمي نااميد و آزرده شدم، اما بهتر از نشان دادن آن هم مي دانستم. من نمي خواستم آن رفتار را تقويت كنم - يا لزوماً آن را خفه كنم. در عوض، من و همسرم با هم متحد شديم و توانستيم آن را بخنديم. و در نهايت خود را فرسوده كرد.

و اين نكته مهمي است كه بايد در اينجا به خاطر بسپاريد. اگر به رفتارهاي آزاردهنده خفيف به شيوه اي قوي و مكرر پاسخ دهيد، به آن قدرت و قدرت مي دهيد. وقتي فرزند شما وارد سنين نوجواني مي شود، شروع به يافتن راه هايي براي فشار دادن دكمه هاي شما مي كند. و وقتي با آنها روبه‌رو مي‌شويد، بسيار بي‌گناه خواهند گفت: «من چه گفتم؟ من چه كار كردم؟»

من شخصاً فكر مي كنم كه هرچه كمتر رفتار غير محترمانه خفيف را به چالش بكشيد، كمتر به آن قدرت مي دهيد. به ياد داشته باشيد، هرچه قدرت كمتري به آن بدهيد، بيشتر به مرگ طبيعي خود مي‌ميرد. اين فرآيند در روانشناسي "انقراض" ناميده مي شود.

اگر به رفتاري پاسخ ندهيد و به آن قدرت ندهيد، احتمال انقراض آن بيشتر مي شود. مثل دايناسورها از بين خواهد رفت. اما اگر رفتار را تغذيه كنيد و با آن بازي كنيد، فقط بي احترامي را پرورش خواهيد داد.

به خاطر داشته باشيد كه اگر به طور ناگهاني از پاسخ دادن به اين رفتار خودداري كنيد، در ابتدا بيشتر از آن استفاده مي‌كنند تا دوباره كار كند. اين طبيعي است و نوعي آخرين نفس نفس زدن قبل از مرگ رفتار است.

به نظر من، بدترين كاري كه مي توانيد انجام دهيد اين است كه آن را به طور متناقض به چالش بكشيد. فرض كنيد گاهي اوقات اجازه مي‌دهيد سر بخورد، و سپس گاهي با فرزندتان روبرو مي‌شويد. وقتي اين كار را انجام مي‌دهيد، آن رفتارها ريشه‌دارتر مي‌شوند. من درك مي كنم كه اغلب اوقات ناديده گرفتن رفتارهاي خفيف بي احترامي آسان نيست. به همين دليل است كه فكر مي كنم مفيد است كه اين موضوع را به همسر، دوست يا يكي از بستگان خود بيان كنيد.

چگونه به طعنه هاي كودك خود پاسخ دهيد

در وسط تداوم پاسخ كلامي نامناسب طعنه است. بچه ها معمولاً اين را به دو صورت نشان مي دهند. آنها يا (1) هنگامي كه احساس مي كنند تحت فشار هستند، اظهارات كنايه آميز مي كنند، يا (2) از طعنه مزمن به عنوان راهي براي مديريت ايمن احساسات عصباني خود استفاده مي كنند. منظور من از ايمن بودن اين است كه نشان دادن خشم خود از طريق كنايه امن تر از هر وسيله ديگري است كه آموخته اند.

معمولاً طعنه توسط بزرگسالان آموخته و الگوبرداري مي شود. به عنوان مثال، زماني كه بزرگسالان از عملكرد كودك خود ناراحت هستند، ممكن است نظرات طعنه آميزي داشته باشند. اين نظرات آزاردهنده هستند و بچه‌ها با طعنه‌آميز شدن، از آن دفاع مي‌كنند. شما كودكاني را خواهيد ديد كه بدبين و كنايه آميز هستند از اين زبان در تمام زمينه هاي زندگي خود استفاده مي كنند. عملكرد آن اين است كه به آنها كمك مي كند تا هر گونه سرزنش را در حين بارگيري يك قطعه خشم بر روي شخصي كه هدف قرار مي دهد منحرف كنند.

بنابراين، بخشي از پاسخ به طعنه در كودكان اين است كه بزرگسالان متفاوت صحبت كنند. شخصاً فكر مي‌كنم وقتي يك كمدين از طنز طعنه‌آميز استفاده مي‌كند خنده‌دار است، اما وقتي يك كودك يا بزرگسال با من اينطور صحبت مي‌كند خنده‌دار نيست. تحقير كننده و نامناسب است. و به ارتباط سالم و صادقانه لطمه مي زند.